Jaar : 1989
Land : Verenigde Staten Genre : Komedie Rating : PG-13 Acteurs : Chevy Chase, Beverly D'Angelo, Randy Quaid, Johnny Galecki, Juliette Lewis e.a. Regisseur : Jeremiah Chechik Verhaal : De immer optimistische Clark Griswold wil de perfecte kerst voor zijn familie. Laat het lijden beginnen... |
Recensie : Ik weet niet of u bekend bent met het begrip "guilty pleasure". Voor degene die het wel weten, mogen de uitleg als gelezen beschouwen. Een guilty pleasure is iets (bijvoorbeeld : een film of een bepaald muziekstuk) wat algemeen beschouwd wordt als smakeloos, maar wat men stiekem toch heel leuk of mooi vindt. Ik heb vele guilty pleasures. Wie luistert er bijvoorbeeld in deze tijd nog naar de wanstaltige edelkitsch van Modern Talking? Guilty as charged (schaam). Ook deze film mag geschaard worden in mijn "foute films waar ik van hou"-lijstje. Vanaf het moment dat de stereotiepe Amerikaanse "family-dad" Clark Griswold met zijn gezin het bos intrekt om de perfecte kerstboom te zoeken en onderweg ruzie krijgt met een paar opgefokte hillbilly's, weet je dat het perfecte kerstfeest waar Clark zo naar verlangt uit zal draaien op een ramp. De humor is net zoals in de vorige "Vacation"-films kluchtig en platvloers, maar een stuk familievriendelijker. Zo valt het f-woord slechts eenmaal en is de Basil Fawlty-achtige woede-uitbarsting van Clark opmerkelijk braaf. Het acteerwerk is in orde. Chevy Chase, tja, is Chevy Chase. Je houdt van die man of je haat hem. Er is geen middenweg. Beverly D'Angelo's Ellen Griswold probeert de verstandige te zijn, maar ook zij valt ten prooi aan de gekte van manlief. Een jonge Galecki (bekend van The Big Bang Theory) en een sletterige Lewis spelen de kinderen, maar vallen niet tot nauwelijks op. Randy Quaid als neef Eddie brengt veel chaos. Of dat leuk is, laat ik aan de kijker over. De slapstick-humor (Clark die meerdere keren een plank tegen zijn hoofd krijgt of van het dak valt) en de cliché kerstfilm-kitsch (het hele gezin aan tafel met kalkoen en natuurlijk een schoonfamilie from hell) is al vaker en beter gedaan, maar de voorspelbaarheid is juist wat de film zo charmant maakt. Ik kijk de film ieder jaar en ieder jaar lig ik weer te gieren. Het spijt me, Nederland.>< >< >< >< >< |